Σημειώσεις για μια μικρή φανταστική ιστορία
1.
Σκάλωνε στις γωνιές
ο ήλιος του Οκτώβρη,
με το φλιτζάνι του καφέ μες στο κρεβάτι
αφουγκραζόμουν τη φθίνουσα πορεία σου
σχεδόν τίποτα
– χίλια πουλιά έξω κελαηδάνε.
2.
Έχει σύκα στην αυλή της, είπες φεύγοντας
σα να μην ήμουνα εκεί.
3.
Ο καθένας ήταν
από μια σφαλισμένη κλειδαρότρυπα.
Κανείς δεν είχε το κλειδί του άλλου.
Χάσκαμε κλειστοί.
4.
Το επικείμενο δεν ξέρω ποιο είναι.
Ό,τι έχω
είναι το μικρό κενό
που δημιούργησες.
Όλο το κοιτώ
να βρει τη θέση του
στο μεγάλο κενό.
Χωράω πολύ.
5.
Η απόφαση που πήρα
και το προδομένο μου κομμάτι:
δυό σκιές του φθινοπώρου
πάνω στα ίδια βράχια.
6.
Αλήθεια ήταν όταν πετάχτηκα
να σε κλείσω
και το φαρδύ σου πρόσωπο που περίμενε,
ó,τι ήρθε μετά
ήταν υποχωρήσεις.
7.
Φτερουγίζει επί τόπου
το πουλί μπροστά στο παράθυρο.
Αν έβγαζα το φθινόπωρο εδώ
θα γινόμουν κούφωμα .
8.
Αφού όλα τα έχω χάσει
είτε επειδή έφυγαν
είτε επειδή έφυγα
κάθομαι ήσυχη με την πλάτη μου στη θάλασσα.
9.
Το φεγγάρι στο ακροκέραμο,
του Οκτώβρη οι γρύλλοι.
τώρα που νύχτωσε
κι είμαι μόνη μου.
10.
Βγαίνοντας από το αχνιστό μπάνιο
στο κρύο πάτωμα της κουζίνας
– γρήγορα ντύνεται το σώμα:
είμαι εγώ ακέραιη ή τετελεσμένη η επιθυμία;
11.
Σκέφτομαι τους ανθρώπους
που δεν σκέφτονται τα λόγια.
Το πώς ζουν μέσα στα μάτια τους
και μες στη μήτρα των κινήσεων.
12.
Και τώρα ακόμα
δεν ξέρω άλλο κατά βάθος
από την έλξη των σωμάτων
και το πώς διέσχιζε τον δρόμο
–
επειδή σώπαινε πάνω από τα χέρια μου.
13.
Tα χίλια τσιγάρα
αντί του φιλιού.
14.
Σαν την καμπάνα που έσπασε απ’τον πάγο
και δεν ακουγόταν ως το απέναντι χωριό.
Κρυώνω λίγο στο δωμάτιο
με τα τέσσερα παράθυρα.
Αν εκτεθώ σ’όλον τον ήλιο
λέω θα στερέψω.
15.
Λίγο έλειψε να μου φας αυτήν την ομορφιά.
Αλλά όχι:
Ο ήλιος στεγνώνει την υγρή ανάσα του πρωινού.
16.
Τελευταίο βράδυ.
Κρύο, πανσέληνος και τα δυό αστέρια.
Με κατέχω.